یک زبان، دو شیوه؛ شباهت‌های شگفت‌انگیز میان استغفار اسلامی و هواپونوپونو
یک زبان، دو شیوه؛ شباهت‌های شگفت‌انگیز میان استغفار اسلامی و هواپونوپونو
آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که چرا در فرهنگ‌ها و سنت‌های مختلف، انسان‌ها همواره به دنبال پاکسازی درونی بوده‌اند؟ از دعاها و اذکار اسلامی گرفته تا روش‌های بومی هاوایی، همه در جست‌وجوی آرامش، بخشش و رهایی از بارهای سنگین گذشته بوده‌اند. شاید نام‌ها و واژه‌ها متفاوت باشند، اما حقیقتی که در پس آنها نهفته است، یکسان است: پاکسازی ذهن و قلب برای بازگشت به اصل خالص وجود.
در این مقاله به شباهت‌های عمیق میان استغفار در سنت اسلامی و هواپونوپونو در هاوایی می‌پردازیم؛ دو زبان، دو شیوه، اما یک حقیقت مشترک.
۱. پاکسازی درونی؛ وقتی استغفار و هواپونوپونو به یک حقیقت واحد اشاره می‌کنند
استغفار در اسلام تنها گفتن جمله «استغفرالله» نیست؛ بلکه به معنای بازگشت به خداوند و پاکسازی روح از آلودگی‌هاست. مولانا می‌گوید: «استغفار، پلی است برای عبور از دیروز تاریک به فردای روشن».
در هواپونوپونو نیز فلسفه‌ای مشابه وجود دارد. دکتر ایهالیا هولن توضیح می‌دهد که همه مشکلات از خاطرات ناخودآگاه سرچشمه می‌گیرند و تنها راه رهایی، پاکسازی این خاطرات است. تکرار جملاتی چون «متشکرم، دوستت دارم» همان نقشی را ایفا می‌کند که استغفار در اسلام: یادآوری بازگشت به اصل پاکی.
۲. کلمات شفا: از «استغفرالله» تا «متشکرم، دوستت دارم»
قدرت کلمات در هر دو سنت جایگاه ویژه‌ای دارد. در قرآن، استغفار بارها به عنوان کلید رحمت الهی معرفی شده است. این ذکر، به ظاهر ساده، در حقیقت دریچه‌ای به آرامش و پاکی است.
در هواپونوپونو، جملات کوتاه اما پرقدرت «متأسفم»، «ببخشید»، «متشکرم»، «دوستت دارم» نقش درمانگر دارند. همان‌طور که جو ویتالی می‌گوید: «این کلمات مثل کلیدهایی هستند که درِ ناخودآگاه را باز می‌کنند».
وجه مشترک در هر دو این است که کلمات، انرژی دارند و این انرژی می‌تواند ذهن و قلب را دگرگون کند.
۳. رهایی از گذشته
در استغفار اسلامی و در هواپونوپونو، هر دو بر این اصل تأکید می‌شود که انسان درگیر بارهای سنگین گذشته نشود؛ چرا که باقی ماندن در حس گناه، سرزنش یا نفرت، ما را از ارتباط با رحمت الهی و نیروی پاکسازی محروم می‌کند.
اما نکته مهم اینجاست: رهایی از گذشته به معنای نادیده گرفتن حقوق دیگران یا فراموش کردن مسئولیت‌ها نیست. در استغفار، انسان هم به خداوند بازمی‌گردد و هم اگر حقی از دیگری ضایع کرده، جبران و توبه عملی می‌کند. در هواپونوپونو هم ما با گفتن جملات چهارگانه («متأسفم، لطفاً مرا ببخش، دوستت دارم، متشکرم») در واقع اثرات منفی انرژی و حافظه‌های ناخودآگاه را پاک می‌کنیم، نه این‌که عمل خود را بی‌اهمیت بشماریم.
به زبان ساده: استغفار و هواپونوپونو هر دو راهی هستند برای شستن غبار دل، نه برای پاک کردن مسئولیت‌های اخلاقی. این رهایی یعنی دل را از بار منفی گذشته آزاد کنیم تا بتوانیم با نیروی عشق، آگاهی و عمل درست، آینده‌ای سالم‌تر بسازیم.
۴. بخشایش خود و دیگران؛ پیوندی میان عرفان اسلامی و معنویت هاوایی
استغفار، فقط طلب بخشش از خداوند نیست، بلکه دعوتی برای بخشیدن خود و دیگران نیز هست. پیامبر اسلام بارها توصیه کردند که کینه‌ها را رها کنید تا قلبتان سبک شود.
در هواپونوپونو هم اصل بر بخشیدن است. وقتی می‌گوییم «ببخشید»، نه تنها دیگران بلکه خودمان را نیز از قید و بندها آزاد می‌کنیم. همان‌طور که هولن می‌گوید: «وقتی کسی را می‌بخشید، در حقیقت خودتان را از زندان ذهنی آزاد می‌کنید».
این هم‌صدایی زیبا نشان می‌دهد که بخشایش، شاه‌کلید آرامش در همه فرهنگ‌هاست.
۵. یک مسیر، دو نام؛ چگونه استغفار و هواپونوپونو آرامش، فراوانی و نور را جذب می‌کنند؟
نتیجه نهایی هر دو روش یکی است: آرامش درونی، احساس سبکی و جذب برکت‌های زندگی. قرآن بارها وعده داده که استغفار سبب گشایش روزی و افزایش برکات می‌شود.
در هواپونوپونو نیز تجربه‌ها نشان داده که با پاکسازی خاطرات ناخودآگاه، مسیر فراوانی و موفقیت هموارتر می‌شود. جو ویتالی می‌گوید: «وقتی ذهن آزاد می‌شود، فراوانی خود را نشان می‌دهد».
به بیان دیگر، چه نامش را استغفار بگذاریم و چه هواپونوپونو، مقصد یکی است: بازگشت به اصل پاکی و تجربه‌ی آرامش و نعمت‌های زندگی.
جمع‌بندی
استغفار و هواپونوپونو، دو رود جاری از سرچشمه‌ای واحدند: پاکسازی، رهایی و بازگشت به اصل نورانی وجود. یکی از زبان عرفان اسلامی می‌آید، دیگری از دل فرهنگ هاوایی؛ اما هر دو ما را به یک مقصد می‌برند: آرامش درونی و اتصال دوباره به خالق و هستی.